؛استان کهگیلویه وبویر احمد دارای سابقه ی تاریخی کهن و ایلات بزرگ بوده که در طول تاریخ برای آزادگی و مقابله با ظلم حُکام از خود رشادت ها نشان دادند.این استان در پهنه ی جغرافیایی سرزمین ایران به عنوان سرزمین چهارفصل با مردمانی مهمان نواز شناخته شده است.

این استان دارای قدرتمندترین سیستم طایفه ای- عشیره ای وابسته به سنن اخلاق روستایی از نظر شاخصه های علمی در کشور می باشد و اساسا امروزه در ایران بار انتقال فرهنگ و حمل تمدن ایران اصیل برعهده ی روستاهاست و استان های زاگرس نشینی که با تمام مشقات با نظام نوین ماهواره ای و از همگسیختگی تمدن ایرانی در حال مبارزه هستند و اگر بافت سنتی جامعه ی ایران نباشد، سقوط فرهنگی و تسلط فرهنگ ابتذال و گسست فرهنگی ماهواره ای با شیب تندتری اتفاق خواهد افتاد.

امروزه تلاش مردمان یک منطقه برای جدایی از منطقه، استان و یا کشور دیگر در نگاه اول برای دستیابی به امکانات اقتصادی و رفاه مردم آن سرزمین می باشد زیرا در طول تاریخ اکثر تقسیمات سرزمینی بدون توجه به مسائل اقتصادی، فرهنگی ونظیر اینها تنها بر اساس مسائل سیاسی بوده است.

در این میان استان کهگیلویه و بویراحمد به دلیل وقوع قیام های بزرگ مانند نبرد تنگ تامرادی بویراحمد، قیام 1316 مردم بهمئی و... در مقابله با رژیم ستمشاهی محکوم به تقسیمات سیاسی شد. لذا بعد از قیام 1316 مردم بهمئی رضاخان در راستای سیاست اسکان عشایر، ایل بهمئی را به لحاظ جغرافیای سیاسی در دو استان خوزستان و کهگیلویه و بویر احمد و در چندین بخش پراکنده نمود ؛این گونه تقسیمات سیاسی در  سطح جهان و مناطق می تواند موجب تحمیل بار اقتصادی، تبعیضات فرهنگی، آسیب های روانی ، نزاع های محلی و تنش های قومی و انفکاک بین نسلی شود.

امروزه شهرستان بهمئی در غربی ترین نقطه ی استان کهگیلویه و بویر احمد قرار دارد که با توجه به مشکلات اساسی بیش از 90% مردم آن موافق پیوستن به استان خوزستان می باشند.

مهمترین دلایل علمی برای پیوستن به خوزستان:

1- شهرستان بهمئی درون وسعت جغرافیایی استان خوزستان قرار گرفته است و تماما تحت شرایط بد آب وهوایی این استان(خشکسالی،بحران آب،گرمای شدید، متاثر از پدیده گرد و غبارهای اخیر) می باشد اما قوانین اعمالی اداری در بهمئی همانند میزان فوق العاده بدی آب و هوای کارکنان و آیتم های مصرف آب و برق و...  به مانند مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد اعمال می گردد.

2- در حالیکه قریب به 80 حلقه چاه نفت و گاز و برخی تاسیسات نفتی در شهرستان بهمئی وجود دارد، فرزندان بهمئی همچنان در استخدام های حوزه نفت،گاز و پتروشیمی غیر بومی محسوب می شوند.

3- فاصله شهرستان بهمئی تا یاسوج - مرکز استان کهگلیویه و بویراحمد-  حدود 5/4 ساعت بعد از گذر از استان های خوزستان ، فارس و مسیر کوهستانی است در حالیکه فاصله شهرستان بهمئی تا اهواز 2 ساعت و اندی آنهم در مسیر دشت و جاده هموار است.

4- با توجه به اینکه بیش از 80% امور اداری در خود شهرستان انجام می شود اما باید به خاطر مسائل جزئی و یا یک جلسه اداری چند ساعته، علاوه بر صرف هزینه های هنگفت از بیت المال مسلمین، 2 روز از زندگی و وقت مفید مردم و مسئولان شهرستان در مسیر بهمئی و یاسوج هدر رود .

5- مهمترین مورد: در طی 30سال گذشته سهم بهمئی در بودجه به صورت عادلانه تخصیص نیافت و تخصیص های نامناسب و ناکافی بودجه و منابع، مهمترین عامل شکل گیری تفکر جدایی بهمئی از کهگیلویه و بویراحمد و الحاق به خوزستان است.

6- شهرستان بهمئی تنها از طریق بخش سرآسیاب یوسفی به شهرستان لنده استان کهگیلویه و بویراحمد راه ارتباطی مستقیم دارد در حالیکه از پنج مسیر با استان خوزستان مرتبط است و داد و ستد های اقتصادی، بهداشتی و درمانی و فرهنگی مردم بهمئی تماما با استان خوزستان است.

7- عموم ارتباطاات فرهنگی مردم شهرستان بهمئی با شهرستان ها و بخش های بهبهان، جایزان، ماهشهر، رامهرمز، باغملک، امیدیه و اهواز می باشد. چرا که اکثریت و یا بخش قابل توجهی از بهمئی ها در این شهرستان ها ساکن هستند و تقریبا تمام مبادلات اقتصادی مردم بهمئی با خوزستان بالاخص شهرستان بهبهان است و تمام ارجاعات پزشکی مردم شهرستان بهمئی به بیمارستان ها و پزشکان متخصص، به شهرستان بهبهان است.

8- تفاوت های اساسی در نگاه های سیاسی و اداری میان شهرستان بهمئی با سایر استان کاملا مشهود می باشد به نحوی که تاثیر گذاری مردم بهمئی در تحولات سیاسی خوزستان بالاخص انتخابات بسی بیشتر از استان کهگلیویه و بویراحمد است.

9- نکته پایانی اینکه ما با برادران خونی خود در همه ی نقاط استان چهار فصل کهگیلویه و بویراحمد ارتباط بسیار قوی داریم و سفره ی مهمان نوازی همه ی ما در این استان برای همیشه بر روی همدیگر گسترده است اما شرایط کنونی ایجاب می کند که مسئولان استان کهگیلویه و بویراحمد همه با هم این موضوع را به عنوان یک مطالبه عمومی و به صلاح مردم بهمئی در سفر آینده ریاست جمهوری مطرح کرده و تا حصول نتیجه در این راستا تلاش کنند.

یادداشت از: اکبر دهبان نژادیان -کارشناس ارشد جغرافیا

انتهای پیام/