به گزارش پایگاه خبری تحلیلی باشت‌نیوز به نقل از «صبح زاگرس» در آستانه دهمین سالگرد برجام، به راستی می‌توان گفت این توافق که از تیرماه ۱۳۹۴ آغازیده بود - چه از مفاد آن آگاه باشیم و چه نباشیم - نقشی تعیین‌کننده در سرنوشت ملت ایران ایفا کرده است.

 این دهه را به حق می‌توان «عصر پسابرجام» نامید؛ دوره‌ای که دستگاه فکری حاکم بر دیپلماسی کشور، متأثر از نگاه «حسن روحانی» و «محمدجواد ظریف»، به این باور رسیده بود که با زبان مذاکره توانسته سایه جنگ را از سر کشور بزداید و ساختار تحریم‌ها را در هم بشکند.

اما امروز با نگاهی بی‌طرف و واقع‌بینانه می‌بینیم که چگونه نفوذ به دستگاه ادراکی تصمیم‌سازان کشور، آنان را دچار «توهم عقلانیت» کرد. دشمن با بهره‌گیری از این ساده‌اندیشی، نه تنها به وعده‌های خود عمل نکرد، بلکه در این دهه شاهد بودیم:

- تحریم‌ها نه تنها کاهش نیافت که چندین برابر شد!

- سایه جنگ نه تنها محو نشد که به حمله‌ای ۱۲ روزه از سوی آمریکا و اسرائیل انجامید!

- مکانیسم ماشه (اسنپ‌بک) که روزی تضمین اجرای توافق خوانده می‌شد، امروز به ابزاری برای تشدید فشارها تبدیل شده است!

اینک در تیرماه ۱۴۰۴، برجام به میراثی تبدیل شده که نه صلح آورد، نه امنیت. تنها درسی که از آن می‌توان گرفت این است: اعتماد به دشمنی که پیوسته در حال طراحی سناریوهای جدید برای فشار است، بزرگ‌ترین خطای راهبردی است. دهه برجام به ما آموخت که در معادلات بین‌المللی، تنها زبان قابل فهم، زبان قدرت و هوشیاری است.

یادداشت: رحمان رزم پا