؛یاسر امینی در یادداشتی نوشت:قریب به سه ماه از دوره دوم نمایندگی غلامرضا تاجگردون سپری شده، اما گویا اشتهای پروپاگاندای رسانه ای او تمامی ندارد! اگرچه تکریم خبرنگاران ذاتا اقدامی شایسته است، اما میزبانی سخاوتمندانه از عده ای خبرنویس و عکاس اکثرا ناآزموده و تکراری در بهارستان، در روزهایی که تاجگردون به جای تمشیت امور به حق مردم، با آنان قایم موشک بازی می کند، دور از انصاف بود.
در این بلبشو، رویت رییس دفتر تاجگردون_که از روز اول نشان داده نخود هر آشی است_ نیز حیرت آور بود زیرا از جنس یادداشت ناپخته اخیرش در یکی از سایت های محلی هویداست که او از نگارش یک نامه رسمی ساده عاجز است، چه رسد به سنخیت با حرفه خبرنگاری!
حضور کاملا بی ربط او در آن مراسم تجلیل، نمونه فاحش تجاوز به وقت مردم گچساران بود. علاوه بر این، تقلای زایدالوصف او برای چسبیدن به نواب رییس مجلس، وزیر اطلاعات و عارف در عکس ها دور از شان و جایگاه ریاست دفتر نماینده بود. ضمن احترام به شخصیت حقیقی ایشان، اوضاع کنونی شهر حکایت از این دارد که یا واقعا در گچساران قحط الرجال است! و یا عنان امور چنان از دست تاجگردون خارج شده است که رییس دفترش خودسرانه وظایف محوله را در گچساران رها می کند، و یک روز در تهران فوتبالیست می شود و روز دیگر خبرنگار!
نکته جالبی که با دقت به حرکات برخی از این خبرنویسان به ذهن متبادر می شد، شباهت عجیب آنها به یادداشت برداران مستاصلی است که همیشه در معیت کیم جونگ اون (رهبر کره شمالی) هستند. شاید تفاوت در این باشد که کیم جونگ اون، برای کاتبان همراهش ذره ای تره خرد نمی کند، اما تاجگردون معمولا با ترفند های مختلف آنان را تهییج می کند.
متاسفانه، صاحبان قلم چنان شکم شان را برای هدایای روز پایانی صابون زده بودند که، همچون گذشته، با طرح سوالات قلابی این توهم را به تاجگردون القا کردند که حوزه اش مدینه فاضله است و او هم بلامنازع! ذوق زدگی تعدادی از آنان به حدی بود که به جای اینکه از مشاهدات مفید سفرشان بنویسند، بطرز ناشیانه ای لذت ارایه ندادن هنجارشکنانه کارت شناسایی هنگام ورود به مجلس را تیتر زدند.
کاش آنها می پرسیدند: آقای نماینده، چرا ۴ سال مشتاقانه در برنامه های تلویزیونی حضور پیدا می کنید و حرف های قشنگ می زنید، چیزی عوض نمی شود؟ چرا حتی یک درصد، آمارهای تکان دهنده سرقت، اعتیاد، طلاق، قتل و خودکشی های (نافرجام) حوزه انتخابیه تان را به فقر و بیکاری ناشی از تبعیض بی سابقه موجود نسبت نمی دهید؟
چرا باید درس خوانده ها از آب سد چم شیر، بادمجان بکارند و جدیدا شترمرغ روی تخم بخوابانند، اما رفوزه های یک نوکیسه باشتی همه با سفارش مستقیم شخص جنابعالی یک شبه در ادارات دولتی شاغل شوند؟
چرا اکنون که سلیقه ای اشتغال فراهم می کنید، حداقل یک بار در جلساتی که اسلاید های آماده شده را ارایه می دهید، از متولیان امر سرسختانه نخواسته اید تا در محله هایی که قرار بود خانه هایشان را آباد کنید، با سوداگران مرگ مبارزه کنند تا خانه هایشان از این ویران تر نشود؟
چرا در روزگاری که کوچک تا بزرگ خانواده ها از فرط تنگدستی، بی صبرانه زمان واریز یارانه را انتظار می کشند، با تشکر از یک دزد بیت المال، نمک به زخمشان می پاشید؟
آیا آن قدردانی عجیب شما در تضاد آشکار با ولایتمداری تان نیست که هر ۴ سال یک بار با شعارش، در واپسین لحظات، مضطربانه از فیلتر شورای نگهبان عبور می کنید؟
چرا به جای خوشرویی متظاهرانه با امامان جمعه در محافل عمومی و خصومت با آنان در خفا، غرور کاذب تان را زیر پا نمی گذارید و پای درد دل این خیرخواهان نمی نشینید تا با تفاهم بتوانید موثر تر و ملموس تر به مردمی که نان و آب عرش را قرضی میخرند، خدمت کنید؟
چطور ادعا می کنید اکثر مواقع فرصت غذا خوردن پیدا نمی کنید، اما معمولا تا پاسی از شب تعداد لایک ها و کامنت های پست های عمدتا عوام فریبانه اینستاگرام تان را چک می کنید؟
آیا امکان ندارد اندکی از این وقت ارزشمند را به «همشهریان قطع امید کرده از دفاتر شهرستان ها» که با پول قرضی ظهر امیدوارانه ترمینال گچساران را ترک می کنند و فردای آن روز مایوس و خسته آواره خیابان های تهران می شوند، اختصاص دهید؟
چرا علیرغم نارضایتی های گسترده از اعضای ناکارآمد، حریص، سهل انگار و چند شغله دفاتر تان، کماکان بر ابقای آنان سماجت می ورزید؟
چرا وقتی مدیرانتان به جای ارایه راهکار برای ۴ سال آینده، در جلسات فقط به شما زل می‌زنند و هلو و گیلاس می بلعند، مصمم نمی‌شوید هر چه زودتر خون تازه‌ای به رگهای برخی ادارات تزریق کنید؟
هر عقل سلیمی با اندکی تامل در می‌یابد که تاجگردون این بار به بهانه «دیدار خبرنگاران گچسارانی با چهره های سرشناس مجلس» مجددا با بیت المال گشاده بازی کرد تا قلم‌هایی بیشتری را در قبضه خود قرار دهد. شاید دلیل اینکه برخی از این تازه جلیقه پوش‌ها دعوت تاجگردون را به مراسم تجلیل همزمان در یاسوج، بی درنگ ترجیح دادند این بود که می دانستند او معمولا چلو کباب های لذیذ تر و کارت‌های هدیه بیشتری می‌دهد.
انتهای پیام/م