به نقل از مرصاد، [2] تم غیر انقلابی برخی از نشریات و روزنامه های اصلاح طلب در بسیاری از مواضع آنها روشن و قابل لمس است.

این "عناد پنهان" با داشته های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ایران اسلامی در شرایط مختلف به اشکال گوناگون بروز کرده و خودنمایی می کند. گاهی به شکل القاء توفیق غرب در تسلیم مردم ایران به کمک بزرگنمایی اثرات تحریمها و البته تزریق روحیه اتکا به خارج به جای توانمندی های داخلی و گاهی با قائل شدن یک تبعیض آشکار میان وابستگان به هنر انقلابی و اسلامی با وابستگان به مظاهر هنر غربی...

درگذشت دو هنرمند با دو جایگاه ارزشی بسیار متفاوت در تاریخ انقلاب ایران در دو روز پیاپی با اینکه سبب تاسف  جامعه فرهنگی ایران شد اما محک خوبی برای روزنامه ها و نشریاتی بود که با برچسب اصلاح طلبی منتشر می شوند.

یکی درگذشت "حبیب" خواننده خارج رفته ای که در سالهای گذشته با ماجراهایی خاص به ایران بازگشت و بعد از آن رحلت حمید سبزواری شاعر پر آوزه انقلابی که بخشی از خاطره مردم ایران از روزهای حماسه و ایثار است.

نگاهی به صفحه برخی از این روزنامه ها و قیاس محتوایی آنها در پرداختن به این دو اتفاق، گوشه ای از نگاه گردانندگان این نشریات ( که عموما از یک اتاق فکر تغذیه می شوند) را نشان می دهد.

روزنامه شرق که تصمیم گرفته بود برای حبیب در صفحه اول خود سطحی قابل توجه را اختصاص دهد گویی اساسا از رحلت استاد سبزواری در روز بعد بی خبر مانده است و جایی در صفحه نخست برای آن ندارد!

روزنامه قانون هم در وضعیتی مشابه درکی از خود درباره رحلت شاعر انقلاب نشان نداد در حالی که در شماره قبلی خود تقریبا تمام صفحه اول را به درگذشت "حبیب" اختصاص داده بود.

روزنامه آفتاب نیز با رویکردی متفاوت، در نوع پرداخت خود به این دو اتفاق جهت گیری های ذهنی هدایت کنندگان خود را به تصویر کشیده است.

در میان البته برخی از روزنامه های اصلاح طلب نیز وجود داشتند که رحلت استاد سبزواری را تیتر نخست صفحه اول خود قرار دادند

انتهای پیام/